Maansverduistering 21 januari 2019.

De vorige maansverduistering was letterlijk in het water gevallen en iedereen had wel gehoopt dat deze eclips wel waarneembaar zou geweest zijn.

De koude heldere nachten voorspelden al veel goeds! Clear skies !
Iedereen had zijn gerief in gereedheid gebracht: lenzen, fototoestellen, opgeladen batterijen, goede kledij en een thermosfles gevuld met een warm drankje.
Je kon het allemaal wel gebruiken bij een temperatuur van -7C° ! 

Ik wou wat herinneringsfoto's nemen met de Swarovski STX85 en mijn Panasonic GX8. 

Visueel was de maan echt een streling voor het oog in de Swarovski STX85. Met haarscherpe beelden en wat mij opviel was dat Copernicus iets wat klaarder, helderder was dan alle andere grote kraters. De stralen rondom de krater waren zeer goed zichtbaar.

Een maansverduistering fotograferen is niet zo simpel met een spottingscope met een lange brandpuntsafstand. Omdat de verduisterende maan niet zoveel licht weerkaatst en daardoor een iets langere sluitertijd nodig is om de foto mooi te belichten, moest ik een truckje toepassen om ervoor te zorgen dat de foto mooi scherp bleef. De kijker stond immers op een gewoon statief en niet op een montering ( die de draaiing van de aarde compenseert).

Hoe groter de brandpuntsafstand is, hoe sneller de maan door het beeldveld snelt.
Met een vergroting van 25x en in combinatie met een TLS APO 23mm en mijn systeemcamera bekwam ik een brandpuntsafstand van 1150 mm ( 25 x 23 x 2 = 1150mm).

Ik kon het probleem oplossen door de ISO waarde op te trekken naar ISO 2500 zodat de sluitertijd beneden de 1 seconde bleef. Daardoor had ik nog net een "bevroren" beeld. Je kan het goed zien doordat het sterrentje echt een puntje bleef. En, de maan werd ook mooi belicht. Men ziet dieprode kleurren tot helder wit aan de bovenkant. Misschien heeft de koude temperatuur er ook wel voor gezorgd dat ik niet zoveel korrel heb door het gebruik die hoge ISO waarde.

Ik was alvast heel tevreden dat ik het fenomeen nog eens kon waarnemen onder heel goede omstandigheden. De foto is een blijvende herinnering ! 

Klik hier voor een iets grotere versie.

Dank aan Paul Van Der Rasieren voor de groepsfoto.